راننده نا شنوا

اتومبیل جلویی خیلی آهسته پیش میرفت و بااینکه مدام بوق میزدم، به من راه نمیداد.
داشتم خونسردی ام را از دست میدادم که ناگهان چشمم به نوشته کوچک روی شیشه عقبش افتاد.
راننده ناشنواست؛ لطفآ صبور باشید.
مشاهده این نوشته همه چیز را تغییر داد!
آرام گرفتم. سرعتم را کم کردم و چند دقیقه با تاخیر به خانه رسیدم اما مشکلی نبود،
ناگهان با خودم زمزمه کردم
آیا اگر آن نوشته پشت شیشه نبود، من باز هم صبوری به خرج میدادم؟
راستی چرا برای بردباری در برابر مردم به یک نوشته نیاز داریم؟
اگر مردم نوشته هایی به پیشانی خود بچسبانند. با آنها صبورتر و مهربان خواهیم بود؟
نوشته هایی همچون؛
کارم را از دست داده ام
در حال مبارزه با سرطان هستم
در مراحل طلاق، گیر افتاده ام
عزیزی را از دست داده ام
احساس بی ارزشی و حقارت میکنم
در شرایط بد مالی و ورشکستگی قرار دارم
بعداز سالها درس خواندن هنوز بیکارم
مریض در خانه دارم
و صدها نوشته دیگر شبیه اینها.

” همه درگیر مشکلاتی هستند که ما از آن چیزی نمیدانیم “.
بیائیم نوشته های نامرئی همدیگر را درک کرده و با مهربانی به یکدیگر احترام بگذاریم،
چون همه چیز را نمیشود فریاد زد. 🌹💕